Onlangs was ik op een bijeenkomst over passend onderwijs. De deelnemers werd gevraagd op te schrijven aan welke scholing ze het meeste hadden gehad de afgelopen jaren en welke scholing men nog dacht nodig  te hebben. Vervolgens werden we verzocht om in groepjes te brainstormen over de kansen en onmogelijkheden van passend onderwijs. De lijst met onmogelijkheden was bij iedereen onevenredig groot ten opzichte van de kansen. De kans die bijna iedereen had opgeschreven was dat leerlingen leren omgaan met verschillen en tot de onmogelijkheden behoorde veelal de klassengrootte. Niemand noemde als kans voor passend onderwijs de inzet van ICT. Hoe zou dat komen? Het beeld dat bij mij opkwam dubbeldekkerwas dat van de docent als reisleider voorin de bus, vertellend, uitleggend en verklarend. Een reis door de wereld die lesstof heet. Leerlingen zijn niet anders dan busreizigers waarvan een groot deel het hoofd naar links  of naar rechts draait op commando van de reisleider. Enkelen genieten van het zelf gekozen uitzicht. Achterin de bus zitten de loltrappers, die vooral afstand willen van wat er voorin wordt verteld. Bij veel klaslokalen ontbreken alleen de wielen. Zijn we nog te veel reisleider? Een mooi voorbeeld van een hedendaagse gids kwam ik vorig jaar tegen in het Vincentre in Nuenen. Ik had een koptelefoon op en op het moment dat ik voor een bepaald schilderij stond begon de uitleg vanzelf. Ik hoefde geen knopje te bedienen. In mijn eigen tempo kon ik het museum verkennen. Toch wil ik de menselijke gids in het museum niet te kort doen, want wat heb ik twee jaar geleden genoten van de formidabele uitleg van de gids in het museum Boymans Van Beuningen in Rotterdam. Hoe teleurstellend was de ervaring in Bonn in het Haus der Geschichte. Een goeie mix van Nuenen en Rotterdam dat zou mooi zijn.  Willen we passend onderwijs succesvol laten verlopen dan kunnen we niet om ICT heen, want dat biedt kansen voor echt maatwerk waarbij rekening wordt gehouden met verschillen. Daarvoor is wel scholing nodig  met name op het gebied van digitale didactiek. We weten vaak wel hoe iets werkt, maar op welke manier gebruiken we socrative, testmoz, todaysmeet en nog veel meer op een goede manier in de les?  Wilfred Rubens schreef in zijn blog het volgende: “Als  je ICT op een didactisch waardevolle manier wilt integreren in het onderwijs, zul je expliciet aandacht moeten besteden aan digitale didactiek. Als er geen aparte aandacht is voor en focus op digitale didactiek, dan verdampt het gebruik van ICT in het onderwijs, ben ik bang. Er zijn nog te veel betrokkenen die ICT namelijk onvoldoende prioriteit geven. Dan mis je kansen om het onderwijs te verbeteren, te versterken en te vernieuwen. Dan blijven de investeringen in technologie onder benut, en dan verliest het onderwijs aan betekenis omdat lerenden bijvoorbeeld moeten leren hoe zij met behulp van ICT permanent kunnen werken aan hun eigen ontwikkeling.” Als docent moet je kansen zien en vraag dan ook om scholing op het gebied van digitale didactiek in samenhang met passend onderwijs . Gesprekken over hoe om te gaan met passend onderwijs kan volgens mij niet zonder te kijken hoe we ICT inzetten. Kennisnet onder andere geeft informatie hoe Passend onderwijs werkt met ICT. Daarnaast is er de site Passend onderwijs. Wie kent hem niet? Als professional neem je natuurlijk je verantwoordelijkheid en je informeert je voorafgaande aan zo’n bijeenkomst over het thema. Je bent ook goed geïnformeerd over de good practices in het buitenland. Ik noem maar als voorbeeld Canada met zijn inclusief onderwijs. In het kader van regie over je eigen professionalisering wil ik dan wel een studiereis naar Canada over hoe inclusief onderwijs daar werkt. Daarmee is dan meteen de vraag over gewenste scholing beantwoord. Mijn leidinggevende ziet mij aankomen. Overigens heeft Leraren met Lef  in maart een wedstrijd uitgeschreven waarbij je een onderzoeksvoorstel mocht indienen en daarmee een studiereis kon winnen. Het onderzoeksvoorstel van Dorien van Westrienen won.  ‘Wat kunnen we in Nederland leren van de inrichting van het Canadese onderwijs om leerlingen met gedragsproblemen binnen reguliere scholen les te geven?’ “De doelstelling van dit onderzoek is te achterhalen of  elementen uit het Canadese inclusieve onderwijs in de praktijk overdraagbaar zijn  naar Nederland. Canada heeft een inclusief onderwijssysteem, dat wil zeggen dat de meeste leerlingen naar een reguliere  school gaan.  De jury vindt het een winnend voorstel omdat het leerkrachten nieuwe inzichten oplevert in het kader van de invoering van passend Onderwijs. Dorien heeft  contact gezocht met de McGill University in Canada, dat getuigt van lef.”  Toch eens informeren of we nog eens iets van het onderzoek horen.

Leraren met lef reageerde niet via twitter op mijn vraag, maar via een retweet van René Kneyber (@rkneyber) (13/10)  ontdekte ik de blog van Dorien. Toeval bestaat niet.