Maandagavond was het  jaarlijkse edubloggerdiner. Ditmaal voor de tiende keer en omdat ik pas een jaar edublogger ben, was het voor mij een primeur. Tot mijn grote verrassing ontving elke edublogger een edubloggerspin. Ik zal hem waardig dragen alsof het een koninklijke onderscheiding is. Maar waar gaat het nou eigenlijk om tijdens zo’n diner? Netwerken en elkaar eens in real life zien. Jan Lepeltak heeft een prachtig verslag geschreven. Ons aller en vermaarde Willem Karssenberg had via twitterfoto’s een heuse puzzel gemaakt, zodat we van tevoren konden oefenen wie nou wie was. En met succes. Enkele weken geleden had ik Dick van der Wateren ook al ontmoet tijdens de Lerarenbeurs en ook deze keer was er gespreksstof genoeg. Ik verontschuldigde mij, dat ik al enkele weken niet geblogd had, want ik had eigenlijk niks te vertellen wat een ander zou kunnen interesseren. “Ach”, was de repliek van Dick, “gewoon schrijven” en hij haalde z’n schouders eens op. Ja, ja… das makkelijk gezegd. Gisteravond kwam er een tweet voorbij van de Onderwijscoöperatie: “Wij nodigen onze volgers uit om met ideeën te komen hoe de #LvhJ13 goed als ambassadeurs kunnen optreden. Kom maar op met suggesties!” Tja, als edublogger, hoe vaak heb ik het woord nu al gebruikt, ligt de reactie voor de hand: gezamenlijk bloggen over goed onderwijs en laten zien waarom zij LvhJ zijn. Hun kwaliteiten uitdragen. Had ik maar niks gezegd. Altijd haantje de voorste en dan krijg je dit: “Daar kan jij ook aan bijdragen. Zie de blogs op onze site. Uitnodiging aan jullie allemaal” Daar kom ik natuurlijk niet onderuit. Vooruit dan maar.

Over enkele weken ga ik met onze vwo-2 klas twee dagen op uitwisseling naar Raesfeld. Hier heb ik al eens eerder over geschreven in mijn blogbericht De kracht van het kind. Inmiddels is het mij en mijn collega in Duitsland gelukt om de weg te vinden op eTwinning en zitten we zowaar in Twinspace. Helaas werkt de chatoptie niet op school. ICT weet het ook niet. Gelukkig werkt het forum wel en konden de leerlingen een profiel aanmaken.. De beschrijving in de profielen werd als uitgangspunt genomen om de eerste contacten te leggen. Ik heb me daar niet mee bemoeid. Ik vertrouw erop dat ze respectvol zijn naar de ander. Mijn vwo-ers leg ik altijd uit dat een echte vwo-leerling zelf naar een oplossing zoekt als hij/zij tegen een probleem aanloopt en niet afwacht tot de juf er is. Uiteraard mogen ze mij mailen als ze er echt niet uitkomen, maar ik vraag ook altijd wat ze zelf hebben gedaan om de oplossing te vinden. Dat helpt! Ze waren inventief en hadden   met behulp van social media  een alternatief bedacht voor het chatprobleem. Robin had een groepswhatsapp aangemaakt en ik hoorde, dat al bijna iedereen deelnam en ze volop aan het uitwisselen waren. De leerlingen uit Raesfeld in het Duits en onze leerlingen in het Nederlands. De uitwisseling heeft namelijk tot doel om elkaars taal te leren in een alledaagse situatie. Als wij in Duitsland zijn dan wordt er alleen Duits gesproken en omgekeerd alleen Nederlands. En ik geloof in mijn tweedeklassers.  Ze leren  heel veel samen op een door henzelf gekozen eigentijdse manier.