Je bent bijna 61 en kort voor je keuzepensioen. Onderwijs dat je geeft moet iets uitdagends hebben en dan stel je als de personificatie van de deugd in eigen persoon de volgende vraag aan je leerlingen:” Wie van jullie denkt dat ik wel eens hasj heb gerookt?” Achtentwintig paar ogen kijken me aan, alsof ik iets onbehoorlijks vraag.  Men kijkt elkaar even aan en dan toch. Drie van de achtentwintig vingers gaan wijfelend de lucht in. Ik heb blijkbaar een degelijk imago. Op de vraag aan één van de drie waarom hij dat denkt, krijg ik een confronterend antwoord:” U bent al oud en iedereen van uw generatie heeft wel eens hasj gerookt.”  Ik ervaar mijn leeftijd, gezondheid en energiestromen als een godsgeschenk, maar vanuit het perspectief van de leerling ligt de zaak toch anders. Gewoon oud en dan heb je hasj gerookt. (Ja, ik lach er hartelijk om)  Mijn vraag vormt de inleiding  op twee filmpjes: die Wahrheit über Cannabis en die Wahrheit über das Rauchen. Als taaldocent heb ik de unieke kans om  via een taal zowel opvoedkundig alsook vakoverstijgend  de leerlingen tot nadenken te stimuleren . Er moet altijd een uitdaging in zitten voor een meningsvorming. Na een korte uitleg dat ik ooit wel in de gelegenheid ben geweest, maar niet overstag ben gegaan bekijken we de beide filmpjes. De bijbehorende teksten heb ik bij de filmpjes gevonden en er enkele vragen bij gemaakt. Daarna volgt de discussie over de eigen ervaringen van leerlingen. In het Duits natuurlijk.  En nu maar hopen, dat de uitgewisselde informatie bijdraagt aan een gezonde levensstijl van deze leerlingen. Ik draag mijn oude steentje bij.

Met dezelfde klas oefen ik een dag later een schrijfoefening via Todaysmeet . Over schrijfvaardigheid  met Todaysmeet heb ik al eens een blog geschreven.  Leerlingen ervaren deze manier van oefenen als heel prettig. Iedereen doet mee en je leert van elkaar. Spontaan verschijnt er dan ook  aan het eind van de les wat leerlingen ervan vinden. Van zulke teksten word ik nou high, sorry blij!

st