Weken geleden las ik over de Nationale Denktank via twitter. Nadat ik enkele verslagen van voorgaande jaren gelezen had, kreeg ik het volste vertrouwen in de nieuwe generatie. Heel toevallig kwam ik in contact met Lisa Hu, een van de deelnemers. Lisa volgt de Design Academy in Eindhoven en ik schreef een blog over de door haar ontwikkelde discussietool Terra Nova, waarmee kinderen op jonge leeftijd al het gesprek met elkaar aan kunnen gaan over hoe je met elkaar samen zou moeten leven. Als voormalig docent ben ik nog steeds zeer geïnteresseerd welke bewegingen er zijn in onderwijsland. Lisa vroeg of ik aanwezig zou zijn op een van de bijeenkomsten van de Denktank. De bijeenkomst op 4 november heb ik gevolgd via de livestream van de Balie , maar tijdens de eindpresentatie in Amsterdam was ik er zelf bij . Inmiddels zijn er al diverse reacties op de oplossingen van de Denktank. Wat ik graag kwijt wil, is dat ik gewoon heel erg blij ben met de initiatieven van deze jonge en bevlogen mensen. Hadden al mijn collega’s in het onderwijs maar eens zo’n drive.

20151212_115913Ik heb genoten afgelopen maandagmiddag in Amsterdam. Mijn hartelijke dank voor jullie ideeën. Natuurlijk zijn er wat kanttekeningen hier en daar, maar alleen al het feit dat een jonge generaties meedenkt over hoe onderwijs beter kan, vind ik geweldig. Ik ben daarentegen geschrokken van een artikel in de NRC over de docent die gefotografeerd werd met gekruiste armen voor zijn klas, wat lichaamshouding al niet zegt. Notabene iemand van mijn generatie. Voor het eerst van zijn leven had hij feedback gekregen van leerlingen via de app die geïntroduceerd was door de Denktank. Hij zou met de leerlingen in gesprek gaan over de uitkomst. Onvoorstelbaar dat dit niet eerder is gebeurd. Op de school waar ik sinds 2003 werkte, het Mondriaan College, was de roos van Leary onderdeel van het functioneringsgesprek. Zelf gebruikte ik daarnaast de feedbackscan die ooit door de Open Universiteit ontwikkeld is en overgedragen werd aan de onderwijscoöperatie.

Ik was dus aanwezig bij de eindpresentatie en maakte kennis met Lisa Hu. In real life zoals dat heet. Dat begrip kent mijn generatiegenoot vast niet. Ik was in Amsterdam, omdat ik die mooie slogan #eenlevenlangleren graag vorm en inhoud wil geven. Sinds begin december volg ik de MOOC ‘Toetsen voor leren in de praktijk’ van de OU. In deze MOOC leer je wat formatief toetsen is en hoe formatief toetsen kan bijdragen aan het leren van leerlingen of studenten. Je krijgt theorie aangereikt alsmede de handvatten voor het ontwikkelen van toetsen die je in je eigen praktijk kunt inzetten om het leren te bevorderen. Wat ik daar aan heb? Heel veel. Ik wil namelijk laten zien, dat het #levenlangleren na je pensioen niet enkel betrekking hoeft te hebben op je persoonlijke leven, maar dat je vanuit je expertise mee kunt denken en ook nog kunt leren en op die manier de link kunt leggen naar het werkveld. Bovendien scherpt het je geest. Helaas is er nog geen actief beleid in deze. Alhoewel ik mijn hoop vestig op Kennisland.

Een slimme samenleving is een samenwerkende samenleving waarin de aanwezige kennis, talenten, ervaringen en intuïties op alle niveaus en terreinen maximaal worden benut: een kennissamenleving.

Zo ben ik ervan overtuigd dat netwerken een belangrijke rol speelt bij professionaliseren. Onlangs las ik op twitter van twee collega’s, Arjan Moree en Jörgen van Remoortere een bericht over formatief toetsen. Ik bracht hen in contact met Martin Ringenaldus en hij opende een Facebookpagina over dit thema. Inmiddels zijn er binnen een week 53 onderwijsmensen lid en wordt er informatie uitgewisseld. Ook Dominique Sluijsmans, lector aan de Hogeschool Zuyd, is lid. Ooit, in 2008 om precies te zijn, heb ik Dominique benaderd om docenten te ondersteunen bij het beoordelen van het profielwerkstuk in het kernteam E&M. Ik was toen kernteamleider en ik had een project ontwikkeld over de presentatie van het profielwerkstuk met behulp van ICT. Dit project werd beloond met een subsidie vanuit TQNL van €7500. Belangrijk daarbij was het opstellen van een goed beoordelingsformat. Dominique leek mij de juiste persoon en zij was bereid om mee te denken vanuit haar expertise. Helaas vond de collega, die de meeste profielwerkstukken begeleidde dit niet nodig. Ik baal daar nu nog van.

Vanuit mijn bijscholing bij de OU heb ik in de bijbehorende Facebookgroep al kenbaar gemaakt, dat de Nationale Denktank een app heeft over feedback en er is toegezegd dat er in de vervolg MOOC aandacht voor zal zijn. Zo werkt het dus. Ik heb een zwak voor al die jonge mensen, die zich eens niet gedragen als die docenten, die denken dat ze op een eiland leven en die na het behalen van hun diploma nauwelijks nog iets aan bijscholing hebben gedaan. Laat staan ooit overleg hebben met vakcollega’s van bijvoorbeeld andere scholen.

Onlangs kwam de opmerking “Typisch iets voor een onderwijzer” voorbij, toen iemand getypeerd werd die zonder ruggenspraak zijn dingetje deed. Dat is dus het beeld van onze beroepsgroep dat een bepaalde generatie leerkrachten heeft neergezet. Gelukkig zie ik in de rapportage van de Denktank, dat wij juist gezamenlijk over onderwijs moeten blijven denken. En daar een leven lang voor moeten blijven leren. Met elkaar oud en jong.