Het nieuwe schooljaar is inmiddels in het gehele land gestart en via Twitter is regelmatig te volgen op welke manier docenten zich voorbereiden op hun leerlingen en hun lessen. Zelf ben ik sinds enkele maanden actief betrokken bij een intervisiegroep op onze school. Deze groep collega’s is op initiatief van Dieneke, een jongere collega in het leven geroepen. Zij heeft een coachingstraject gevolgd en ontdekte daarbij dat ze behoefte had aan reflectie op haar lessen met collega’s. Elke twee weken bespreken we op vrijdag na school een uurtje met elkaar een casus uit de lespraktijk van een van ons. We volgen daarbij de werkwijze en vraagstelling zoals Dieneke die van haar coach heeft meegekregen. Op deze manier wordt het geleerde tijdens het coachingstraject ook gedeeld met collega’s. Tijdens de laatste bijeenkomst voor de zomervakantie vroeg een collega zich af hoe je je voorbereidt op het nieuwe schooljaar: de leerlingen en de lessen. De antwoorden gingen veelal over de lesstof. Ik vind het interessanter om informatie te hebben over nieuwe leerlingen. Zodra ik toegang heb tot mijn nieuwe klassen in het leerlingvolgsysteem lees ik de notities over de leerlingen en maak zo nodig een korte aantekening in mijn klapper. Mentoren worden geacht een overdrachtsnotitie te schrijven en gelukkig is daar een format voor wat geleid heeft tot een geschakeerde beschrijving van de leerling. Toch valt mij op dat, ook al constateren verschillende docenten regelmatig hetzelfde ongewenste gedrag bij een leerling, men niet verder komt dan het advies om de betreffende leerling hierop aan te spreken. Als ik dan notities over drie schooljaren lees waarin het drukke gedrag genoemd wordt dan denk ik: “Wanneer zijn we de constatering voorbij en doen we met de signalen iets als docent?” Mogelijk valt daar nog iets te leren.
Deze week heb ik met Ellen uit de vierde een gesprek gehad na afloop van de les. Tijdens de eerste schoolweek ging ze samen met haar vriendinnetje achterin het lokaal zitten. Een voorkeursplek om te socializen. Deze week, de tweede schoolweek, heb ik hen aan het begin van de les apart gepositioneerd en hen verteld dat ik na de les uit zou leggen waarom ik deze keuze gemaakt heb. Het vriendinnetje heeft een gehoorprobleem en dat had ik in de notities gelezen. Vandaar dat ik het niet verstandig vond om haar achterin te laten zitten. Zij begreep het en nam vriendelijk afscheid en wenste mij een fijn weekend. Bij Ellen had ik een voorschotje genomen aan het begin van de les. Ik noemde, dat ik notities gelezen had en samen met haar daar naar wilde kijken. Dat maakte haar wel nieuwsgierig, want ze wist helemaal niet dat er notities over haar waren. Overigens weten alle collega’s, dat notities te allen tijde door leerlingen en ouders ter inzage kunnen worden opgevraagd en formuleringen met respect voor de leerling opgesteld moeten zijn. Regelmatig kwam haar drukke gedrag voorbij, maar ook hele leuke en positieve opmerkingen. Heel goed van collega’s om niet alleen iets negatiefs te noteren van een leerling. Wat mij opviel was dat er niet echt met Ellen naar een oplossing gezocht is voor haar drukke gedrag. Het advies om haar daarop aan te spreken haalt blijkbaar weinig uit. Laten we dan ook ophouden met aanspreken op en beginnen met praten met. Ellen vertelde mij dat ze niet lang kan luisteren naar uitleg. Hooguit tien minuten en dat ze daarna aan het werk wil. Overigens is de tijdsduur van de uitleg een perceptie van Ellen. Zij beleeft waarschijnlijk al vrij snel dat uitleg veel te lang duurt. Voor de komende les zal ik hooguit tien minuten uitleg geven en Ellen luistert dan goed. Zij bewaakt de tijd. Daarna begint ze aan de opdracht. Het is hoe dan ook iets wat we samen hebben afgesproken. Ellen lijkt me echt een flippingkind. Volgende week ga ik met haar de optie van flipping the classroom bespreken en daarmee ben ik de constatering voorbij.